Ponowna Interpelacja nr 26276 w sprawie art. 8a

  • Drukuj

 

Interpelacja nr 26276

do ministra spraw wewnętrznych i administracji

w sprawie przewlekłości w wydawaniu decyzji na podstawie art. 8a tzw. ustawy dezubekizacyjnej z dnia 16 grudnia 2016 r.

Zgłaszający: Ewa Kołodziej

Data wpływu: 13-11-2018

Szanowny Panie Ministrze!

W związku z otrzymaną odpowiedzią z dnia 23 października 2018 roku na moją interpelację nr 26276, na podstawie art. 193 pkt 3 regulaminu Sejmu, zwracam się z ponownym żądaniem udzielenia wyczerpujących odpowiedzi na zadane pytania.

Złożenie ponownej interpelacji uzasadniam tym, iż uzyskana odpowiedź od ministra spraw wewnętrznych i administracji jest bardzo lakoniczna, niezadowalającą i nie zawiera w swej treści konkretnych informacji, o które prosiłam. Wykazana została jedynie liczba złożonych od stycznia 2017 roku wniosków w oparciu o art. 8a ustawy z dnia 16 grudnia 2016 roku. Na pozostałe pytania odpowiedzi niestety nie otrzymałam.

Wobec powyższego zwracam się ponownie do Pana Ministra o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Kiedy wpłynęły do MSWiA pierwsze wnioski o zastosowanie ww. artykułu przedmiotowej ustawy od emerytowanych funkcjonariuszy służb mundurowych oraz od wdów i dzieci po funkcjonariuszach?

2. Dlaczego te postępowania administracyjne są prowadzone przez okres ponad 17 miesięcy z rażącym naruszeniem terminów administracyjnych?

3. Ile z tych wniosków zostało już rozpatrzonych – negatywnie i pozytywnie?

4. Ile spraw z art. 8a ww. ustawy zostało rozpatrzonych przez MSWiA z „urzędu”, czyli bez wniosku od osoby zainteresowanej?

5. Czy prawdą jest, że MSWiA obniżyło drastycznie emerytury tym, którzy posiadają wyroki sądowe zaświadczające o ich współpracy z opozycją, potwierdzone przez IPN?

6. Proszę o podanie definicji pojęcia "krótkotrwale", "rzetelnie" i "z narażeniem życia i zdrowia".

Odpowiedź na interpelację ponowną nr 26276

w sprawie przewlekłości w wydawaniu decyzji na podstawie art. 8a tzw. ustawy dezubekizacyjnej z dnia 16 grudnia 2016 r.

Odpowiadający: sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Jarosław Zieliński

Warszawa, 12-12-2018

Szanowny Panie Marszałku,

w odpowiedzi na ponowną interpelację numer 26276 Posła na Sejm RP Pani Ewy Kołodziej w sprawie wydawania decyzji na podstawie art. 8a tzw. ustawy dezubekizacyjnej z dnia 16 grudnia 2016 r. - określonego przez Panią Poseł jako przewlekłe - należy wskazać, że żadna sprawa prowadzona w oparciu o art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r. poz. 132, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, nie została wszczęta z urzędu, a pierwszy wniosek złożony w trybie ww. przepisu prawa wpłynął do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (MSWiA) w dniu 3 stycznia 2017 r.

Czas trwania postępowań procedowanych na podstawie art. 8a ustawy wynika z konieczności wszechstronnego i wnikliwego zbadania sprawy, co wymaga podjęcia przez organ administracji wielu czynności wyjaśniających.

W pierwszej kolejności organ kieruje do Zakładu Emerytalno-Rentowego (ZER) MSWiA zapytanie czy wnioskodawca pobiera obecnie świadczenie emerytalne (rentowe, rentowe rodzinne) oraz za jakie okresy służby i w jakich formacjach. Ponadto wymaga ustalenia czy podlega (ewentualnie za jakie okresy służby i w jakich formacjach) regulacjom ustawy (art. 15c, art. 22a, art. 24a). W przypadku potwierdzenia powyższego konieczne jest wystąpienie do Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z prośbą o przekazanie informacji o przebiegu służby byłego funkcjonariusza na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy, a także informacji pozwalających na ocenę ustawowego wymogu dotyczącego rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia. Niezbędne jest również zwrócenie się do formacji (lub ich następców prawnych), w których były funkcjonariusz pełnił służbę, z prośbą o weryfikację okresów służby pod kątem ww. ustawowego wymogu.

Zebranie całościowej dokumentacji, pozwalającej na rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy w trybie art. 8a ustawy, wymusza konieczność oczekiwania na nadesłanie materiałów dowodowych przez ww. organy.

Stosownie do art. 10 i art. 81 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm.), zwanej dalej Kpa, organy administracji publicznej są obowiązane zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im pisemne wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Na podstawie ww. przepisów Kpa, strony postępowań wielokrotnie przedkładają do MSWiA wyjaśnienia czy też oświadczenia oraz własne materiały dowodowe. Zdarza się również, że strony nie zgadzają się z zapisami ujętymi w zebranej dokumentacji, co powoduje ewentualne, dodatkowe zrewidowanie informacji o przebiegu służby byłego funkcjonariusza. W takim przypadku organ ponownie zwraca się np. do formacji, z prośbą o analizę czy też zajęcie stanowiska w sprawie.

Do dnia 20 listopada 2018 r.[1] w postępowaniach prowadzonych w oparciu o art. 8a ustawy zostało wydanych 729 decyzji, które nie rozstrzygały spraw zgodnie z żądaniem strony. Należy w tym miejscu podkreślić, że przesłanki określone w powyższym przepisie prawa muszą być spełnione łącznie - dotychczas we wnioskach już rozpatrzonych nie odnotowano przypadku łącznego spełnienia ww. przesłanek.

Ponadto informuję, że wydanie decyzji o ponownym ustaleniu wysokości świadczeń emerytalno-rentowych funkcjonariuszom, którzy pełnili służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy, pozostaje w gestii ZER MSWiA. W tym miejscu należy podkreślić, że ww. decyzja zapada na podstawie informacji o przebiegu służby byłego funkcjonariusza uzyskanej z Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Stosownie do art. 15c ust. 5 ustawy przepisów ust. 1-3 nie stosuje się, jeżeli osoba, o której mowa w tych przepisach, udowodni, że przed rokiem 1990, bez wiedzy przełożonych, podjęła współpracę i czynnie wspierała osoby lub organizacje działające na rzecz niepodległości Państwa Polskiego. W przypadku, o którym mowa w ww. ust. 5, środkiem dowodowym może być zarówno informacja, o której mowa w art. 13a ust. 1, jak i inne dowody, w szczególności wyrok skazujący, choćby nieprawomocny, za działalność polegającą na podjęciu, bez wiedzy przełożonych, czynnej współpracy z osobami lub organizacjami działającymi na rzecz niepodległości Państwa Polskiego w okresie służby na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b.

Zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy, na wniosek organu emerytalnego Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu sporządza na podstawie posiadanych akt osobowych i, w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, przekazuje organowi emerytalnemu informację o przebiegu służby wskazanych funkcjonariuszy na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b. Informacja o przebiegu służby, o której mowa powyżej, jest równoważna z zaświadczeniem o przebiegu służby sporządzanym na podstawie akt osobowych przez właściwe organy służb. Do wymienionej informacji nie stosuje się przepisów Kpa.

Odnosząc się do ostatniej kwestii wymienionej w niniejszej interpelacji należy wskazać, że w postępowaniach prowadzonych w trybie art. 8a ustawy krótkotrwałość służby musi być za każdym razem oceniana indywidualnie, jednakże z zastrzeżeniem, że winna być ona rozpatrywana przede wszystkim w ujęciu bezwzględnym, jako długość okresu służby na rzecz totalitarnego państwa. Istotny jest również aspekt proporcjonalności, tj. porównanie stosunku służby na rzecz totalitarnego państwa do całości okresu służby byłego funkcjonariusza.

Rzetelność w ujęciu określającym postawę oraz jakość realizowania zadań i obowiązków zawodowych obejmuje sumienne i solidne wykonywanie pracy na najwyższym poziomie. Dotyczy to nie tylko nienagannej realizacji obligatoryjnych zadań, ale także wykazywania inicjatywy i podejmowania dodatkowych obowiązków. Ważna jest także postawa funkcjonariusza w służbie i poza nią, rygorystyczne przestrzeganie prawa, dyscypliny i etyki zawodowej, a także honoru funkcjonariusza służb publicznych.

Zwrot „szczególnie z narażeniem zdrowia i życia” należy traktować jako dodatkowy czynnik wpływający na ocenę wartości rzetelnej służby funkcjonariusza. Narażenie zdrowia i życia odnosi się do istnienia zagrożenia innego niż normalne następstwo pełnienia służby i nie może mieć ono charakteru hipotetycznego.

Z poważaniem

MINISTER

SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

z up. Jarosław Zieliński

Sekretarz Stanu

[1] tj. do dnia wpłynięcia niniejszej interpelacji do MSWiA